Bike adventure Mannheim-Den Haag 700km

Αναρτήθηκε από Figurant |3 σχόλια

Η ιδέα αυτού του ταξιδίου ήταν τόσο αυθόρμητη, που ούτε εγώ ο ίδιος το πίστευα όταν ξεκίνησα από το Mannheim. Μια βδομάδα υποχρεωτική άδεια ήταν η αφορμή και τη Δευτέρα βρέθηκα πάνω στο ποδήλατο με τα απολύτως απαραίτητα και ένα πρόχειρο πλάνο πορείας 120-130χλμ ανά μέρα! Τελικός στόχος η παραλία της Χάγης στη βόρεια θάλασσα. Δεν ήμουν προπονημένος, δεν ήξερα που ακριβώς πάω, ούτε που ακριβώς θα μένω, αλλά ήμουν σίγουρος ότι όλα θα πάνε καλά. 

1^η μέρα Mannheim-Bingen 

Η διαδρομή αρχικά ήταν μέσα σε δάσος, μετά σε λιβάδια και αγροτικές περιοχές και αργότερα παραποταμίως δίπλα στο Ρήνο. Η Δευτέρα ήταν η μόνη μέρα που δεν είχε πολύ κόσμο στη διαδρομή, άρα υπήρχε αρκετός χρόνος για να απολαύσεις τις εικόνες που εμφανίζονταν μπροστά σου. Στάση για καφέ στο φίλο Γιάννη κοντά στο Darmstadt που τελικά έγινε στάση για 2 τεράστια homemade σουβλάκια και boost ενέργειας.  Φτάνοντας στο Ρήνο και το Mainz είχα ακόμα αρκετό δρόμο. Επιτάχυνα αλλά τελικά το βράδυ με βρήκε στο δρόμο. Ευτυχώς η τεχνολογία με βοήθησε να βρω το δρόμο και τον τόπο διαμονής μου από couchsurfing. Τα πρώτα 130χλμ ήταν πίσω μου. Λίγη συζήτηση με τον οικοδεσπότη, βασική οργάνωση της επόμενης μέρας και γρήγορα για ύπνο!

2^η μέρα Bingen-Βόννη 

Ήξερα ότι όλη μέρα θα είμαι δίπλα στο Ρήνο, οπότε το ψάξιμο σε χάρτες και διαδρομές δε χρειαζόταν. Η διαμονή μου ήταν 7χλμ από το χωριό, πάνω στο βουνό και η εκκίνηση με βρήκε σε μια πανέμορφη δασική διαδρομή, κατά τη διάρκεια της οποίας εμφανίστηκε μπροστά μου ο Ρήνος και ένα επιβλητικό κάστρο στη απέναντι πλαγιά, ανάμεσα σε αμπελώνες, με τα ζωντανά χρώματα του πρωινού ήλιου. Από το Mainz μέχρι την Koblenz η διαδρομή ονομάζεται Ρομαντικός Ρήνος, με πολυάριθμα παραδοσιακά κρασοχωριά, ατελείωτους αμπελώνες, κάστρα που στέκουν επιβλητικά, παρατηρώντας σε από ψηλά. Εντυπωσιακός και ο αριθμός των touring ποδηλατών, αφού πρόκειται για μια από τις πιο γνωστές ποδηλατικές διαδρομές. Μικρές συζητήσεις απαραίτητες στις στάσεις, προτού χαθείς πάλι στις σκέψεις και την παρατήρηση του τοπίου. Μετά τα 100χλμ η κούραση ήταν εμφανής για πρώτη φορά και ο στόχος των 140 ήταν μάλλον αποτέλεσμα υπερβολικής αυτοπεποίθησης, ο οποίος εκπληρώθηκε αλλά με αρκετή καταπόνηση, όπως μου έδειξαν οι επόμενες μέρες. Διανυκτέρευση στη φίλη Σοφία, γρήγορη βόλτα στην παλιά πόλη της Βόννης και μετά βουρ για ταχύ προγραμματισμό της αυριανής διαδρομής και ύπνο.

3^η μέρα Βόννη-Bochum 

Φεύγοντας από το Ρήνο κατευθείαν κατάλαβα ότι χρειαζόταν καλύτερη οργάνωση της διαδρομής. Η σήμανση λιγότερο πυκνή και οι ποδηλατόδρομοι όχι τόσο σαφείς. Το μεγάλο λάθος είναι ότι αφέθηκα να βασιστώ στα ηλεκτρονικά μέσα τα οποία για κάποιο περίεργο λόγο με απογοήτευσαν. Οι χάρτες στο κινητό δε δούλεψαν, η μπαταρία μάλλον βραχυκύκλωσε και έμεινα χωρίς κινητό, η πυξίδα στο ρολόι μου σταμάτησε να λειτουργεί και λαμβάνοντας υποψιν και την κούραση που ένιωθα ήμουν σε απόγνωση. Επιπλέον η επιλογή της διαδρομής ήταν λάθος, καθώς είχε μεγάλες υψομετρικές διαφορές, τις οποίες δεν είχα προσέξει. Έπρεπε να κινηθώ διαφορετικά, έτσι λοιπόν άρχισα να ρωτάω κόσμο στο δρόμο, και να προσανατολίζομαι ταυτόχρονα με τον ήλιο, που αχνοφαινόταν μέσα στη συννεφιά. Όταν πια ήταν σαφής η κατεύθυνση και πλέον κατηφόρα, τα ξέχασα όλα, μια απίστευτη ηρεμία με πλημμύρισε και ποδηλατούσα σχεδόν σε κατάσταση ύπνωσης. Το τοπίο πια δεν είχε νόημα, μόνο οι αισθήσεις. Κάπως έτσι έφτασα στο Bochum όπου και με φιλοξένησαν οι φίλοι Δημήτρης και Βέρα. Άραγμα, συζήτηση και γέλιο τη λίγη ώρα που έχουμε μαζί, οργάνωση πολεμοφοδίων για την επόμενη μέρα (παστέλι καλαματιανό!!) μέχρι να μας καλέσει ο ύπνος!

4^η μέρα Bochum-Elten.

Ξεκινώντας από το Bochum ακολούθησα μια πραγματικά απίστευτη ποδηλατική διαδρομή, μερικά από τα πράγματα για τα οποιά αξίζει να παραδεχτεί κανείς τους Γερμανούς. Πρόκειται για διαδρομή 10άδων χιλιομέτρων, η οποία πατάει πάνω στις παλιές γραμμές μεταφοράς των ορυκτών. Μετά την κατάργησή της μετατράπηκε σε ποδηλατόδρομο, με πολλά σημεία/μουσεία ενημέρωσης για την ιστορία της βιομηχανικής ανάπτυξης της περιοχής. Ρισπέκτ! Σήμερα ο στόχος ήταν πέρασμα στη Ολλανδία και διανυκτέρευση στην πόλη Arnhem, όπου κατά τη διάρκεια της μέρας βρήκα κάποιον να με φιλοξενήσει. Δυστυχώς όμως η κούραση είναι εμφανής και τα γόνατα πολύ καταπονημένα, με αποτέλεσμα ο ρυθμός να είναι απελπιστικά αργός και με συνεχείς στάσεις για διατάσεις και ξεκούραση. Κάποια στιγμή ένα κοπάδι πρόβατα που μισοκοιμούνται μου κλείνει το δρόμο. Ίσως είναι ένα σημάδι για να σταματήσω! 2 χλμ πριν τα σύνορα της Ολλανδίας λαμβάνω σήμα Shut-downκαι εκεί στο μικρό χωριό Elten, θα διανυκτερεύσω σε ξενοδοχείο. Αυτό ήταν σήμα ότι έπρεπε να επαναπρογραμματίσω τη διαδρομή και να μειώσω τα καθημερινά χλμ, διότι πιθανών να μην κατάφερνα να την ολοκληρώσω.

5^η μέρα Elten-Ουτρέχτη Μετά από τεράστιο πρωινό, ήρθε η ώρα που πρέπει να ξανακαβαλήσω. Δεν ήμουν στα καλύτερα μου, τα γόνατα και τα πισινά μου μετά από 4 μέρες ήταν εκτός! Σε 10 λεπτά όμως ποδηλατούσα στην Ολλανδία! Οι νέες εικόνες με βοηθούσαν να ξεχαστώ. Ατελείωτα λειβάδια με αμέτρητες αγελάδες, ζώα παντού, άλογα, αγροτική δραστηριότητα και συνεχής επαφή με τη φύση. Νοιώθεις λίγο σαν μωρό, σα να τα βλέπεις για πρώτη φορά με ιδιαίτερη περιέργεια. Η φύση επίσης να μου δίνει κάθε τόσο και τους καρπούς της. Μήλα, αχλάδια, μούρα. Κάθε προσφορά καλοδεχούμενη. Με τον καφέ μου στη μέση της διαδρομής καταφέρνω και βρίσκω φιλοξενία (πάλι couchsurfing) στην Ουτρέχτη, φτάνει να τα καταφέρω να φτάσω μέχρι εκεί, όπου και τελικά φτάνω μετά από κάποιες ώρες. Πλέον βρίσκομαι κοντά στο στόχο μου, πρέπει να αντέξω μία μέρα ακόμη. 

6^η μέρα Ουτρέχτη-Χάγη Η μέρα ξεκίνησε με μίνι ξενάγηση της πόλη της Ουτρέχτης από τον ευγενικό οικοδεσπότη. Πολύ όμορφα! Τώρα όμως πρέπει να συνεχίσω! Με τη βοήθεια ενός ελαστικού επιδέσμου για την υποστήριξη του γονάτου, που μου χάρισε (τι καλός άνθρωπος!), τα πράγματα δείχνουν λίγο πιο εύκολα. Πραγματική βοήθεια είναι το ποδηλατικό δίκτυο της Ολλανδίας. Όσο και αν είχα εντυπωσιαστεί από το αντίστοιχο της Γερμανίας, οι Ολλανδοί βρίσκονται 100 χρόνια μπροστά. Για κάθε διαδρομή υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί ποδηλατόδρομοι, σε τέλεια κατάσταση, παντού υπάρχουν χάρτες και σήμανση και συνεπώς είναι πρακτικά αδύνατο να χαθεί κανείς. Διαλέγω μια διαδρομή που περνάει από την πόλη Gouda!  Ε ναι πρέπει να δοκιμάσω το αυθεντικό Γκούντα! 2 μικρά κεφάλια Γκούντα στη τσάντα και συνεχίζω! Λόγω κούρασης όμως τα χιλιόμετρα περνάνε όλο και πιο επίπονα και αργά, αλλά είμαι κοντά. Διασχίζω τα γραφικά κανάλια, βλέπω τους παραδοσιακούς ανεμόμυλους, πάλι αγελάδες και ζώα, χαϊδευω ένα πόνυ με τα πιο όμορφα μαλλιά που έχω δει ποτέ. Σιγά σιγά φτάνω, οι αντοχές μου έχουν ξεπεραστεί, αλλά θα τα καταφέρω το νιώθω. Βλέπω τις ταμπέλες η μία μετά την άλλη Den Haag 10,9,8,7 χλμ αντίστροφη μέτρηση μέχρι που τελικά φτάνω στο κέντρο. Ναι επιτέλους! Ρωτάω που είναι η παραλία, μου λέει κάποιος έχεις ακόμα μισή ώρα με το ποδήλατο. Σχεδόν φρικάρω, αλλά πρέπει να φτάσω. Κάποια στιγμή ακούω τους γλάρους, νιώθω τον αέρα και τη μυρωδιά της θάλασσας. Μετά από την τελευταία και βασανιστική ανηφόρα μπροστά μου απλώνεται η βόρεια θάλασσα και η παραλία της Χάγης. Ανατριχίλα και συγκίνηση μαζί! Θα ρίξω μια βουτιά για να βαπτιστώ στα κρύα νερά της. Το ταξίδι μόλις έλαβε τέλος 695χλμ μακριά από την αφετηρία.

Ισλανδία - Fimmvorduhals (Skogar-Thorsmork)

Αναρτήθηκε από Figurant |0 σχόλια

Ένας τόπος τόσο διαφορετικός από όλους τους άλλους, μια εμπειρία αξέχαστη. Το ταξίδι στην Ισλανδία είναι κάτι που όποιος έχει πάει σίγουρα το θυμάται και θα το θυμάται για πάντα. Στα όρια του αρκτικού κύκλου εκεί που η γη βράζει βρεθήκαμε αρχές Σεπτέμβρη στο τέλος της τουριστικής περιόδου.
Οδηγώντας στην Ισλανδία παρατηρείς το τοπίο που αλλάζει διαρκώς, κάθε 100 χλμ βλέπεις και ένα νέο πανέμορφο μέρος. Καταρράκτες, παγετώνες, ηφαίστεια, θερμές πηγές, geysers, στερεοποιημένη λάβα. Νιώθεις την ενέργεια, αχαλίνωτη και απρόβλεπτη. Το βράδυ αν είσαι τυχερος θα δεις το πιο όμορφο παιχνίδι φώτων να εξελίσεται στον ουρανό από πάνω σου, το Βόρειο Σέλας.

Σε αυτό το μαγικό μέρος περπατήσαμε την γνωστή πεζοπορική διαδρομή Fimmvörðuháls.
Δεν νομίζω ότι αξίζει να προσπαθήσω να περιγράψω τις εικόνες που είδαμε εκεί. Τα τοπία απίστευτα και σε μια διαδρομή 2 ημερών είδαμε και τις 4 εποχές του χρόνου. Ξεκινώντας με κοντομάνικό δεν περιμέναμε ότι θα καταλήξουμε να περπατάμε πάνω σε φρέσκο χίονι, ανάμεσα σε ατμούς από το ηφαίστειο Eyjafjallajökull (μη με ρωτήσετε πως διαβάζεται αυτό!) που το 2010 παρέλησε με τις στάχτες του όλη τη εναέρια κυκλοφορία στην Ευρώπη. Περπατήσαμε τα νεογέννητα αυτά βουνά με δυσκολίες δεν μπορώ να πω, όταν κάποια στιγμή βρεθήκαμε να γλυστράμε σε βράχια κρατώντας ένα σκοινί με τον γκρεμό από κάτω να μας καλεί. Μέτα από τις δυσκολίες όμως της διαδρομής τελικά καταλήξαμε στην πανέμορφη κοιλάδα του Thorsmork, η οποία έχει σχηματιστεί από τα νερά των παγετώνως. Εκεί διανυχτερευσαμε σε σκηνή. Ότι δεν μπορώ να περιγράψω με λέξεις θα αφήσω τις φωτογραφίες να το κάνουν. Όπως είπα και στην αρχή μια εμπειρία αξέχαστη!


Σύνολο διαδρομής : 23km, υψομετρικά +1150m/-950m

Φαράγγι Βίκου: Μονοδένδρι - Μικρό Πάπιγκο

Αναρτήθηκε από Hesperia Iris Graeca |3 σχόλια

Θεωρείται μια από τις πιο κλασικές πεζοπορικές διαδρομές στην Ελλάδα και όχι τυχαία. Με τα Ζαγοροχώρια να είναι από τα πιο όμορφα μέρη της χώρας και δεδομένου ότι η διάσχιση ενός φαραγγιού ενέχει πάντα το μοναδικό συναίσθημα του να είναι κανείς τελείως αποκομμένος από τον κόσμο, το να περπατήσει κανείς το Βίκο είναι σίγουρα μια αξέχαστη εμπειρία. 

Εμείς βρεθήκαμε εκεί αρχές Απρίλη με έναν πραγματικά ανοιξιάτικο καιρό, δηλαδή ξεκινήσαμε με τον ήλιο στον καταγάλανο ουρανό και καταλήξαμε βρεγμένοι σαν τα παπιά στο Μικρό Πάπιγκο. Όχι βέβαια από τη διάσχιση του ποταμού, αλλά από τη βροχή που μας την έστησε στο τέλος. Η διάσχιση λοιπόν γίνεται κατά κανόνα καλοκαίρι, αλλά όταν σταθεροποιηθεί ο ανοιξιάτικος καιρός δεν θα πρέπει να είναι κανένα πρόβλημα, αφού από το Μονοδένδρι έως το Μεγάλο ή το Μικρο Πάπιγκο το μονοπάτι κινείται λίγο πιο πάνω ή δίπλα στο ποτάμι. Μόνο στις πηγές του Βοϊδομάτη και αφού απολάυσουμε τα νερά που  με εκκωφαντική ορμή τρέχουν μέσα από τα βράχια σε ένα ονειρικό σκηνικό με πλατάνους, χρειάζεται να διασχίσουμε το ποτάμι. Πρόκειται για μια απόσταση 6-7 μέτρων, όπου το νερό στη δική μας περίπτωση ήταν σε ύψος ως το γόνατο και φυσικά πολύυυ κρύο. Εναλλακτικά αν το νερό είναι πολύ ή πολύ κρύο ή κάποιος στην παρέα απλά φοβάται (επιτρέπεται και αυτό), γυρνάμε πίσω και παίρνουμε το μονοπάτι για το χωριό  Βίκο (ίδε χάρτη) . Αυτό θα μπορούσε να είναι από την αρχή ο προορισμός για αυτούς που δεν θέλουν να κουραστούν τόσο πολύ ή έχουν λιγότερο χρόνο. Γιατί μπορεί  η σήμανση να λέει ότι η διαδρομή Μονοδένδρι - Πάπιγκο είναι 6 ώρες, αλλά εμείς την κάναμε 8 και άλλοι την έκαναν 10. Αξίζει να το απολάυσει κανείς και αν είναι αρκετό το νερό να βαφτιστεί και καινούριος, δηλαδή μια ωραία παγοκολόνα:)... Αξίζει! Όσο για το μόνιμο πεζοπορικό θέμα της εύρεσης νερού, η μοναδική πηγή είναι η πηγή Κλήμα περίπου στη μέση της διαδρομής. Το αν τρέχει νερό και το καλοκαίρι άγνωστο. Το σίγουρο είναι οτι ποτέ κανείς δεν μετάνιωσε να κουβαλά κάποιο παραπάνω μισολιτράκι στην τσάντα του.

Όσον αφορά την επιστροφή,  τη λέξη ταξί στα Ζαγοροχώρια μπορείτε να την ξεχάσετε. Δεν υπάρχουν. Πολλές φορές μπορείτε να κανονίσετε με τον ξενώνα σας να έρθει κάποιος να σας πάρει ή απλά ρωτήστε όπου βρεθείτε. Όλο και υπάρχει κάποιος που ξέρει κάποιον που το κάνει χωρίς να είναι ταξί, κατά το ελληνικόν. Και το autostop δεν είναι ντροπή.

Πρόταση: "ξεχάστε" το αυτοκίνητο στο Μονοδένδρι και συνεχίστε για μερικές μέρες την περιήγηση στα Ζαγοροχώρια ή την Τύμφη με το σακίδιο στην πλάτη (ίδε π.χ. την ανάρτηση για τη Δρακόλιμνη και θα ακολουθήσουν και άλλα ωραία..)

Εύβοια - Δίρφυς

Αναρτήθηκε από Figurant |2 σχόλια

 

Η διαδρομή μας σήμερα θα ξεκινήσει από την Κάτω Στενή Δίρφυος στην Εύβοια. Αφετηρία η πηγή δίπλα στο δρόμο και αφού αφήσουμε πίσω και τη (άνω) Στενή μπαίνουμε σε χωματόδρομο στο βουνό δεξιά μας. Ο σκοπός είναι να ανέβουμε στο καταφύγιο του ΕΟΣ Χαλκίδας στα 1100 περίπου υψόμετρο και ξέρουμε ότι θα έχουμε μεγάλη ανηφόρα μπροστά μας, μιας και είμαστε στα 350 περίπου μέτρα υψόμετρο. Ανεβαίνοντας αργά και σταθερά μας εντυπωσιάζει η βλάστηση, τα δέντρα και γενικότερα το τοπίο. Έλατα, καστανιές, καρυδιές, μέχρι και μηλιές έτυχε να συναντήσουμε. Κάτω από τη δροσερή σκιά τους πορευόμαστε προς το καταφύγιο. Ανεβαίνοντας σιγά σιγά η βλάστηση αραιώνει και μας ανοίγει τη θέα, ομολογουμένως εντυπωσιακή. Μετά από περίπου 2 ώρες και κάτι κοπιαστικό πετάλι βλέπουμε μπροστά μας το καταφύγιο και εδώ θα κάνουμε μια μεγάλη στάση. Η κορυφή της Δίρφυος μας κοιτάει από ψηλά και συναντάμε κάποιους που μόλις κατέβηκαν από εκεί. Ήρωες αφού ο αέρας λυσομανάει! Μετά το κολατσιό μας και ένα σκασμένο λάστιχο ήρθε η ώρα να μπούμε στο καταβατικό μονοπάτι. Αρκετά τεχνικό και δύσκολο (κατά καιρούς γίνονται και αγώνες downhill εκεί) κάνει όμως της αδρεναλίνη μας να ανέβει στα ύψη! Με 2 μικρές τούμπες για 2 από μας θα το ολοκληρώσουμε (ευτυχώς όχι τίποτα το σοβαρό). Από εκεί ο δασικός θα μας οδηγήσει πίσω στη Στενή, όπου και οι μυρωδιές από τα ψητά δεν μπορούν να αφήσουν κανένα ασυγκίνητο! 

Δρέπανο - Προφ.Ηλίας - Καραθώνα - Ναύπλιο

Αναρτήθηκε από Figurant |0 σχόλια

Βρισκόμαστε στη γύρω περιοχή του Ναυπλίου κοντά στο Δρέπανο ψάχνοντας μια όμορφη διαδρομή που να συνδυάζει και άσφαλτο και χώμα. Αρχικά κατευθυνόμαστε προς τον εντυπωσιακό βράχο της Ασίνης (αξίζει να ανεβείτε μέχρι την κορυφή στο εκκλησάκι του Προφ.Ηλία και να απολαύσετε την θέα προς τον Αργολικό κόλπο και όχι μόνο). Περνάμε στη συνέχεια από αγροτική περιοχή με χωράφια, αγρότες, τρακτέρ.. γεμάτη από ζωή. Τα οπωροφόρα δέντρα κάθε είδους με τους καρπούς τους να κρέμονται στο δρόμο και από δίπλα η ταμπέλα «προσοχι διλιτιριο» για να αποτρέψει τους περαστικούς να μπουν στο δίλημμα και να κόψουν! 

Κάπου εδώ και μετά από σχετικά μικρή αλλά ζόρικη ανηφοριά, τελειώνει ο ασφαλτόδρομος και ακολουθεί χωμάτινη καταβατική διαδρομή που θα μας οδηγήσει στην Αγία Μονή. Ξαναπατώντας άσφαλτο θα πάρουμε το δρόμο που οδηγεί προς Παλαμήδι και Καραθώνα. Φτάνουμε τελικά στην παραλία της Καραθώνας και κατευθυνόμαστε προς τη δεξιά πλευρά της απ’όπου ξεκινά ο γραφικότατος παραθαλάσσιος χωματόδρομος που οδηγεί στην παραλία της Αρβανιτιάς, ακριβώς κάτω από το Παλαμήδι και στην συνέχει στην παραλία του Ναυπλίου.

Ηλιοβασίλεμα και η καλύτερη ώρα για ποδήλατο. Φτάνοντας στο Ναύπλιο και με θέα το Μπούρτζι (ή Φρούριο, το οποίο κατασκευάστηκε από τους Ενετούς και αποτέλεσε σημαντικό κομμάτι της ιστορίας του Ναυπλίου) θα κάνουμε μία στάση για αναπλήρωση ενέργειας και περιήγηση μέσα στην 1^η πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους μετά την επανάσταση του 1821.

Επιστρέφοντας τελικά προς Τολό-Δρέπανο από τον κεντρικό δρόμο είμαστε γεμάτοι με όμορφες εικόνες και ενέργεια αρκετή για τη εργάσιμη βδομάδα που θα ακολουθήσει!