Mt. Kenya – Point Lenana (4982m) Μέρος Β'

Αναρτήθηκε από Figurant

H ώρα 3 το πρωί, ντυμένοι σαν αστακοί, φορτωμένοι με πολλά λίτρα νερό, εξοπλισμένοι με φακούς κεφαλής ξεκινάμε την ανάβαση μέσα στο παγωμένο και σιωπηλό σκοτάδι. Καθώς περνάνε οι ώρες, το λιγοστό φως της αυγής δίνει σχήμα στους όγκους δίπλα μας. Σε λίγο η ανατολή θα μας προλάβει κατά την ανάβαση, η θέα όμως αυτή θα μας κόψει την ανάσα. Το τελευταίο κομμάτι είναι σχετικά δύσκολο και μερικά πατήματα αγχωτικά, αλλά πλέον βλέπουμε την κορυφή και είναι κοντά. Βαδίζοντας με ρυθμό που πλησιάζει τη στάση τελικά φτάνουμε στην κορυφή. 4985 μέτρα. Η επίτευξη αυτή μετά από τόση σωματική κούραση μας δημιουργεί συγκίνηση. Έχει ξημερώσει κανονικά και η θέα σε κάθε μία από τις 360μοίρες του ορίζοντα είναι απίστευτη. Μπορούμε να διακρίνουμε όλη τη διαδρομή που κάναμε αυτές τις μέρες. Αισθανόμαστε να βρισκόμαστε στην κορυφή της γης και όλα κάτω από τα πόδια μας, σύννεφα, βουνά, λίμνες να φαντάζουν τόσο μικρά. Η τελειότητα της γης σε όλο της το μεγαλείο. Σε λίγο πλησιάζει και η υπόλοιπη ομάδα και όλοι μαζί πάλι προσπαθούμε να αποτυπώσουμε σε φωτογραφίες αυτό το απόκοσμο τοπίο!

Ήρθε η ώρα όμως να κατηφορίζουμε και η ομάδα θα χωριστεί στα δύο. Οι πεζοπόροι (εμείς) θα συνεχίσουμε την κατάβαση και θα κάνουμε σχεδόν έναν ολόκληρο κύκλο του βουνού στις επόμενες μέρες, ενώ οι αναρριχητές θα προσπαθήσουν να κατακτήσουν τις κορυφές Nelion 5.188m και Batian 5.199m και θα μας συναντήσουν στην έξοδο του φυσικού πάρκου. Τρώμε όλοι μαζί στην Austian Hut λοιπόν, αποχαιρετιόμαστε και συνεχίζουμε την κατάβαση δίπλα στο παγετώνα Lewis προς το McKinders Hut περίπου στα 4200μ υψόμετρο, όπου θα κατασκηνώσουμε το βράδυ. Η επόμενη ημέρα θα είναι γεμάτη με πεζοπορία, δίπλα σε αλπικές λίμνες, σε ομιχλώδη τοπία, με μεγάλες υψομετρικές διαφορές. Από κάποια ώρα και μετά η βροχή είναι ασταμάτητη, τα ρούχα μας πέρασαν τα όρια τους και μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι έχουμε βραχεί μέχρι το κόκκαλο! Τελικά φτάνουμε στο Shipton’s Camp για να μείνουμε αυτό το βράδυ. Το βουνό πιο ψηλά, καθώς και οι κορυφές έχουν ασπρίσει και δυστυχώς λόγω του καιρού τα υπόλοιπα παιδιά δεν κατάφεραν να αναρριχηθούν μέχρι την κορυφή. Έφτασαν κοντά όμως. Ο καιρός είναι απρόβλεπτος για ακόμη μία φορά.

Ο πρωινός ήλιος μας φαίνεται σαν θαύμα για να μπορέσουν να στεγνώσουν κάποια από τα ρούχα μας και να συνεχίσουμε την κατάβαση προς Old Moses Camp, κοντά στην έξοδο του πάρκου. Περπατώντας, περνάμε δίπλα από τεράστιες εκτάσεις με τα περίεργα αυτά φυτά τα Lobelia και συναντάμε πάρα πολύ κόσμο που ανεβαίνει προς το βουνό. Εμείς γεμάτοι με εικόνες και εμπειρίες, αυτοί έτοιμοι να τις δεχτούν! Το τελευταίο κομμάτι είναι τελείως καμμένο, αλλά έτοιμο να αναγεννηθεί και καθώς η ώρα περνάει συζητάμε και μαθαίνουμε τα έθιμα και τον τρόπο ζωής στην Κένυα από τον οδηγό μας τον Charles. Μία ακόμα δυνατή βροχή μας ωθεί να επισπεύσουμε, ο ρυθμός πλέον αυξάνεται συνεχώς καθώς μειώνεται το υψόμετρο και τελικά φτάνουμε στο Old Moses. Μετα από αρκετές ώρες θα μας προφτάσουν και οι αναρριχητές και θα γίνουμε πάλι μια μεγάλη παρέα ανταλλάσοντας ιστορίες από τις εμπειρίες της αναρρίχησης και της δικής μας διαδρομής. Το φαγοπότι κρατάει μέχρι αργά και σαν τυπικοί Ελληνάρες τη σπάμε σε όλους τους υπόλοιπους που μένουν εκεί με τις αγριοφωνάρες μας. Ώρα να αποχωρήσουμε για ύπνο και να αφήσουμε και τους υπόλοιπους στην ησυχία τους.

Η επόμενη ημέρα θα έχει ένα μικρό κομμάτι πεζοπορίας μέχρι την πύλη Sirimon όπου μας περιμένουν τα οχήματα της επιστροφής. Εκεί θα ευχαριστήσουμε όλους τους ανθρώπους που κουβαλούσαν όλες αυτές τις μέρες τα απαραίτητα πράγματα για τη διαμονή μας στο βουνό. Η δύναμή τους και η ταχύτητα τους με τόσο μεγάλο βάρος στην πλάτη τους μας έχει εντυπωσιάσει. Κοιτάζουμε μία τελευταία φορά πίσω προς τις κορυφές και σκεφτόμαστε πως αυτή η εμπειρία είναι τόσο δυνατή που θα τη θυμόμαστε για όλη μας τη ζωή.