Ανάφη - Κάλαμος

Αναρτήθηκε από Figurant

Είναι περίπου 21:00 και η αργοπορημένη παρέα του Ρούκουνα ξεκινάει την ανάβαση της στον περίφημο μονολιθικό βράχο του Καλάμου (2ος μεγαλύτερος βράχος μετά το Γιβραλτάρ λένε). Ξέρουμε ότι θα μας πιάσει η νύχτα στο μονοπάτι αλλά δε το βάζουμε κάτω μιας και ο στόχος μας, δηλαδή η διανυκτέρευση στο πάνω μοναστήρι, δεν είναι διαπραγματεύσιμος! Ξεκινώντας το μονοπάτι από την Μονή της Καλαμιώτισσας (κάτω μονή), μας εντυπωσιάζει η άγρια ομορφιά του κυκλαδίτικου τοπίου και των απότομων βράχων που καταλήγουν στη θάλασσα. Ανάμεσα στις μυρωδιές του θυμαριού ανεβαίνουμε αργά και σταθερά το απότομο μονοπάτι και μερικές φορές με τη βοήθεια των ‘κούκων’ για να μην πάρουμε καμιά λάθος στροφή. Μετά από περίπου μισή ώρα το σκοτάδι έχει πέσει και εμείς με τη βοήθεια των φακών συνεχίζουμε. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε ‘αγριευτεί’ λίγο, κάποιοι από την παρέα τσινάνε λιγάκι μιας και δίπλα στο μονοπάτι είναι γκρεμός! Το καλό είναι ότι έχει προβλεφθεί και στα εκτεθειμένα σημεία υπάρχουν προστατευτικά κιγκλιδώματα. Με μερικές στάσεις για να αναπτερωθεί το ηθικό συνεχίζουμε! Μετά από περίπου 1 ώρα και κάτι ανάβασης και φτάνοντας στο διάσελο θα αντικρίσουμε το άνω μοναστήρι. Σαν όνειρο αυτό το μέρος και το σημείο όπου έχει χτιστεί. Θέα προς όλες τις κατευθύνσεις του ορίζοντα!  

 

Επιφυλασσόμαστε για την ανατολή και σιγά σιγά ετοιμαζόμαστε για χαλάρωση. Λίγο πριν την αυγή έχουμε ξυπνήσει και περιμένουμε. Βλέπουμε την Ανάφη σαν αεροφωτογραφία και επίσης τη Σαντορίνη, την Αμοργό και πολλά άλλα νησιά, ποια να είναι άραγε; Σε λίγο ο ήλιος ανατέλλει και παρέα του ακολουθούν τα πρωινά χρώματα και οι σκιές πάνω στους βράχους. 

 

 Στιγμές γαλήνης και ψυχικής ηρεμίας..μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες και τσουπ επιστροφή στους υπνόσακους. Λίγο χουζούρεμα ακόμα μέχρι να πάρουμε τη δύσκολη απόφαση της επιστροφής. Άλλωστε νιώθεις τόσο όμορφα που γιατί να θέλεις να φύγεις…