Δυτική Πάρνηθα - Φυλή - Σπήλαιο Πανός

Σάββατο 10 Οκτώβρη και μιας και μείναμε στην Αθήνα τι καλύτερο από το να διαλέξουμε ένα άγνωστο για μας μονοπάτι στην Δυτική Πάρνηθα.
Παρκάρουμε το όχημά μας και με 'όχημα' την καλή μας διάθεση ξεκινάμε την πεζοπορία από Χασιά προς σπήλαιο Πανός.

Το μονοπάτι (άριστα σηματοδοτημένο από τον ΕΟΣ Φυλής) ξεκινάει όμορφα μέσα σε πυκνό πευκοδάσος και σύντομα βλέπουμε τη Μονή Κλειστών στην απέναντι μεριά του φαραγγιού της Γκούρας.

Κρατάμε τη δεξιά μεριά του φαραγγιού συνεχώς μέσα στα πεύκα μέχρι που φτάνουμε σε κομμάτι του βουνού που έχει καεί από τις προπέρσινες πυρκαγιές. Εκεί μια περίεργη και άσχημη αίσθηση συνυπάρχει με την άγρια ομορφιά του τοπίου. Μας παρηγορεί το γεγονός ότι σε κάποια σημεία του βουνού που προφανώς είχαν ξανακαεί η αναγέννηση του δάσους είναι απίστευτη! Αυτό το πράσινο το 'φρέσκο'. Όμορφα..

Στο αριστερό μας χέρι έχουμε την κορυφή Άρμα:

Χαζεύουμε διάφορα λουλούδια και φύτα και δοκιμάζουμε και ένα κατακόκκινο κούμαρο. Χμ όχι και τόσο γευστικό!


Φτάνοντας στην Πηγή Ταμίλθη ξεκουραζόμαστε και πίνουμε το 'μαγικό' νερό της.


Συνεχίζουμε στο τελευταίο κομμάτι του μονοπατιού προς το σπήλαιο. Αρχίζουμε να κατεβαίνουμε προς το φαράγγι, οι κλίσεις γίνονται όλο και πιο απότομες και μετά απο περίπου 2μιση ώρες φτάνουμε. Ή σχεδόν φτάνουμε, γιατί πρέπει να κατέβουμε ένα κατακόρυφο σημείο με την υποβοήθηση ενός συρματόσχοινου.


Τώρα εδώ που φτάσαμε... με την ψυχολογική υποβοήθηση μιας κοπελιάς που ήταν στο σημείο κατεβαίνουμε. Τελικά δεν ήταν και δύσκολο!

Σπήλαιο Πανός και αντιγράφω: "Το σπήλαιο Πανός πήρε το όνομά του από τη λατρεία των Νυμφών και του Πάνα, του τραγοπόδαρου θεού των αρχαίων, προστάτη των βουνών, των δασών, των σπηλαίων και των ποιμνίων."
Είναι τόσο εντυπωσιακό να είσαι σε ένα μέρος στο οποίο οι αρχαίοι πρόγονοί μας έκαναν προσφορές στους θεούς. Η υγρή αίσθηση, οι νυχτερίδες, η ατμόσφαιρα του εσωτερικού καθώς και του κρυφού θαλάμου, που μας βοήθησαν κάτι παιδιά να ανακαλύψουμε, είναι κάτι που δυστυχώς ή ευτυχώς δεν περιγράφεται με λέξεις.


Στην είσοδο του σπηλαίου βρίσκεται ένας τεράστιος πλάτανος και τι ωραία είναι να ξεκουράζεσαι από κάτω του.. Κατι ήξεραν οι αρχαίοι Αθηναίοι!



Πρέπει να ξεκινάμε σιγά σιγά και επιστρέφουμε από το ίδιο μονοπάτι με παρέα τα ζεστά χρώματα του δύοντος ηλίου... Τελικά υπάρχουν τόσο μαγικά μέρη τόσο κοντά μας...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

...and counting