Δρακολίμνη (2050μ.)

Αναρτήθηκε από Hesperia Iris Graeca

Δρακολίμνη, Δρακολίμνη ... αυτή είναι μια πεζοπορική διαδρομή που την είχαμε ακούσει και ξανακούσει! Είχαμε δει άπειρες φωτογραφίες... εεε ναι λοιπόν , έφτασε η ώρα να την ακολουθήσουμε και εμείς!
Πήραμε το σήμα από το καταφύγιο της Αστράκας ότι όλα καλώς με τον καιρό (ευχαριστούμε Γιώργο) και απο το Μικρό Πάπιγκο ξεκινάμε την ανάβαση στην Τύμφη. Μπροστά μας επιβλητικοί οι Πύργοι της Αστράκας και μία θέα που δύσκολα ξεχνιέται.
Την πρώτη ώρα περίπου η ανάβαση είναι μέσα σε δάσος δρυός, το μονοπάτι εύκολο και σηματοδοτημένο μας οδηγεί προς τα επάνω. Στην πηγή Αβραγώνια συναντήσαμε μια σαλαμάνδρα που και αυτή έκανε τη δική της ανάβαση. Αργά και σταθερά...



Στην πηγή Αντάλκη κάναμε μια μικρή στάση, καθώς η βλάστηση άρχισε να αραιώνει.
Περπατάμε πια ανάμεσα σε αραιή βλάστηση κυπαρισσιών και σε λίγο το τοπίο αγριεύει, το έδαφος γίνεται πιο τραχύ. Σύμμαχοι πιστοί του οδοιπόρου οι κρήνες, και στην πορεία μας θα συναντήσουμε ακόμα την Τράφο και την Κρούνα να αναβλύζουν. Και συνεχίζουμε...


Μετά τις 2 ώρες κινούμαστε πια ανάμεσα σε χαμηλή βλάστηση. Νερά τρέχουν από παντού κατά μήκος του μονοπατιού, καθώς είχε προηγηθεί πρωινή νεροποντή, λασπωνόμαστε όσο χρειάζεται, συνεχίζουμε ρίχνοντας γενναίες ματιές προς τα πίσω, προς το Πάπιγκο και το φαράγγι του Βίκου που όσο περνάει η ώρα ξεμακραίνουν. Μια αγέλη άγρια άλογα έχει την τύχη να ζει εδώ και εμείς είχαμε την τύχη να τα συναντήσουμε.

Κάποια στιγμή από μακριά βλέπουμε το καταφύγιο και αυτό είναι μια ανακούφιση καθώς το φως του ουρανού λιγοστεύει. Αλλά γιατί δεν το φτάνουμε με τίποτα;; Τα τελευταία μέτρα μοιάζουν ατελείωτα! Όταν επιτέλους φτάνουμε στο πραγματικά στρατηγικό σημείο του καταφυγίου έχουν περάσει 3 ώρες. Ατενίζουμε πίσω του την Ξερολίμνη και τον θορυβώδη καταρράκτη, που κι αυτός έχει ένα όνομα όπως όλα εδώ πάνω, αλλά δεν το θυμόμαστε... Αύριο το πρωί θα έχουμε πολλή δουλειά με τη φωτογραφική μηχανή!

Στο καταφύγιο το κλίμα πολύ ωραίο, ο Γιώργος και ο πατέρας του φιλόξενοι, ο κόσμος που θα μείνει το βράδυ λίγος και καλός!
Τρώμε όλοι μαζί, γνωριζόμαστε, και ο Κος Χρήστος, μοναχικός ορειβάτης και γνώστης της ιστορίας του τόπου, μας εξιστορεί τις εμπειρίες του.
Πάμε για ύπνο με την ανυπομονησία της αυριανής ημέρας. Δρακολίμνη έχει το πρόγραμμα αύριο!

...Καλημέρα!
Παρά τις προβλέψεις ο καιρός δεν είναι και τόσο καλός αλλά αυτό δεν πρόκειται να μας πτοήσει! Όλοι μαζί πια ξεκινάμε την κατάβαση προς την Ξερολίμνη, το μονοπάτι απίστευτο, η τριγύρω θέα απόκοσμη...
Φτάνουμε κάτω, κοντά στις καλύβες που χρησιμοποιούν οι βοσκοί το καλοκαίρι και αρχίζει η ανάβαση για τη Δρακολίμνη. Σε περίπου 45' έχουμε φτάσει! Μπορεί λόγω ομίχλης να μην είχαμε την καλύτερη θέα στο πρώτο αντίκρυσμά της, αλλά το τοπίο είναι εντυπωσιακό.
Εδώ μένουν οι ξακουστοί αλπικοί τρίτωνες και πραγματικά είναι παντού! Ανεβαίνουμε άλλα 50μ περιφερικά της λίμνης, ο αέρας διαλύει τα σύννεφα και η ομορφιά πια τριγύρω μας έιναι καθηλωτική.
Ο κος Χρήστος μας δείχνει: ο Πλόσκος, η Λάκκα Αώου, το πολύχρωμο δασος από κάτω μας και... 3 αγριόγιδα! Κάνουν την εμφάνιση τους και τρέχουν με ταχύτητα και σιγουριά στους απόκρημνους βράχους. Όλα μαζί, ομορφιά που δεν καταφέρνουν οι λέξεις να καταγράψουν, ρουφάμε με όλες μας τις αισθήσεις, κλειδώνουμε τις εικόνες σε εκείνο το ξεχωριστό κομμάτι του μυαλού (τραβάμε όμως και τις απαραίτητες φωτογραφίες γιατί το Alzheimer το φοβόμαστε)...
επιστροφή...


Οι φωτογραφίες στο flickr...