SubscribeΟ καιρός μέτριος με αρκετή συννεφιά, το καταφύγιο του ΕΟΣ Σπάρτης κλειστό αλλά εμείς παίρνουμε την απόφαση να ξεκινήσουμε 2ήμερο στον Ταύγετο με σκοπό να φτάσουμε στην κορυφή Προφήτης Ηλίας στα 2407 μέτρα.
Μάλλον το παρακάναμε με αυτόν τον καφέ και τελικά εγώ, η Χρύσα, ο Δημήτρης και η Αναστασία φτάνουμε στην πηγή Μαγγανιάρη λίγο πριν τη δύση του ηλίου!
Το μονοπάτι που οδηγεί στο καταφύγιο του ΕΟΣ (ένα μέρος του είναι Ε4) είναι όμορφο, μέσα σε πυκνό δάσος και σχετικά εύκολο αν εξαιρέσει κανείς τη συνεχή ανηφορική κλίση.
Έχει περάσει μία ώρα περίπου και πλέον κινούμαστε μέσα στο σκοτάδι, γεγονός που εκτός από φοβιστικό είναι και εντυπωσιακό συνάμα! +1 ώρα ακόμη και έχουμε φτάσει στο καταφύγιο, στήνουμε τις σκηνές ακριβώς απ' έξω και κοιμόμαστε εκεί το βράδυ. Ζορισμένοι λίγο από την υγρασία, ξυπνώντας συνειδητοποιούμε την ομορφιά του τοπίου, που είχαμε χάσει το βράδυ και ξεκινάμε για την 3ωρη ανάβαση ως την κορυφή.
Αρχικά το μονοπάτι είναι μέσα στο δάσος αλλά σύντομα φτάνουμε σε πεδίο με χαμηλή βλάστηση. Τα σύννεφα, που έχουν περικυκλώσει την κορυφή μας δημιουργούν κάποιαανησυχία αλλά εμείς συνεχίζουμε ακάθεκτοι.
Χαιρετάμε τις άλλες 2 παρέες οι οποίες κατεβαίνουν και πλέον έχουμε το βουνό όλο δικό μας. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε συνηθίσει τέτοιες πεζοπορίες και η συνεχής ανηφόρα μας έχει κουράσει. Η κορυφή είναι όμως κοντά και έχουμε φτάσει στην τελική και πιο δύσκολη ανηφόρα!
Τα αγαθά κόποις κτώνται και να που φτάσαμε στην κορυφή! 2407 και εκεί βρίσκεται το γκρεμισμένο ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία.
Δεν υπάρχει καλή θέα λόγω συννεφιάς αλλά δεν μας πειράζει και πολύ. Εδώ κάποιο διήμερο του Ιουλίου ανεβαίνουν προσκυνητές και μένουν το βράδυ στην κορυφή, ένα παλαιό έθιμο και το πρωί πριν ακόμα ξημερώσει γίνεται λειτουργία. Ένα έθιμο που θα ήταν πολύ όμορφο αν κάποιοι από τους 'προσκυνητές' δεν έκαναν την κορυφή του Ταυγετου να μοιάζει με χωματερή. Αφού φωτογραφίζουμε το μέρος πρέπει να ξεκινήσουμε τον μακρύ και επίπονο δρόμο της επιστροφής...η κατηφόρα τελικά μας δυσκολεύει πιο πολύ και φτάνοντας στο καταφύγιο του ΕΟΣ οι δυνάμεις μας έχουν εγκαταλείψει για τα καλά! Έχουμε 1+1/2ώρα ακόμα πεζοπορίας φουλ φορτωμένοι για να φτάσουμε στο αυτοκίνητο. Κάτι τέτοιες στιγμές σκέφτεται κανείς "ωω θεέ μου γιατί βάζω τον εαυτό μου σε τέτοια ταλαιπωρία;". Δεν περνούν παρά μόνο λίγες στιγμές και βλέπουμε ένα αγροτικό αυτοκίνητο να φτάνει στο καταφύγιο. Αρπάζουμε την ευκαιρία και ζητάμε από τους 2 ευγενικούς ντόπιους να μας πάνε κάτω και έτσι γίνεται. Απολαμβάνουμε τη διαδρομή καθισμένοι στην καρότσα και φτάνοντας στο αυτοκίνητο μας ξεκινάει μπόρα!Πόσο πιο τυχεροί μπορούσαμε να είμαστε!
Περισσότερες φωτογραφίες στο flickr.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου